Met vier kinderen op de fiets naar Rome

Jeroen Derksen en Willemijn Verhave

Wij zijn een gezin met vier kinderen in de leeftijd van 4, 7, 10 en 11 jaar. Twee jaar geleden zijn we voor het eerst vanuit thuis (’s-Hertogenbosch) op fietsvakantie gegaan naar Parijs. Dat is ons goed bevallen­ en vorig jaar zijn we naar Berlijn­ gefietst. Toen al kwam het idee om dit jaar naar Rome te fietsen­ en via wat zoeken­ op internet zijn we bij de Reitsmaroute terecht­ gekomen­.

Omdat we vast zitten aan schoolvakanties en we inmiddels uit ervaring weten wat onze gemiddelde dag afstand ongeveer is, hebben we de reis in tweeën geknipt. In de meivakantie zijn we twee weken onderweg geweest en zijn we tot aan Tübingen gekomen. Daar hebben we ons met alle spullen op laten halen en daar hebben we ons aan het begin van de zomervakantie ook weer laten afzetten om vervolgens de route weer op te pakken. Op die manier zijn we in zeven weken naar Rome gefietst en zijn we nog een week in Rome (en omgeving) gebleven.

Onze twee oudste kinderen hebben zelf gefietst. De derde zat bij vader achter op een aanhangfiets en de jongste voor bij moeder op een tandem. De jongste is doof en is ondanks gehoorimplantaten grotendeels afhankelijk van gebarentaal. Achterop is dan niet handig want je moet wel voor je op de weg letten. De ouder-kind tandem was voor ons de ideale oplossing; kind voorop, de ouder er achter zodat deze en op de weg kan letten en kan communiceren met kind. De tandem is niet ontworpen voor fietsen in de bergen. Hij heeft slechts 8 versnellingen maar dat is behoudens de twee steilste stukken van de Alpen passen nauwelijks een beperking gebleken.

Met jonge kinderen willen we niet van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag op de fiets zitten. We willen voldoende tijd nemen om onderweg te picknicken, te spelen in een speeltuintje of op tijd op een camping zijn om daar nog te kunnen spelen, zwemmen of stadje te bezoeken. Onze gemiddelde etappe afstand was dan ook net iets meer dan 50 km. We hadden van te voren goed de etappes uit het boekje opgeknipt en overnachtingsadressen opgezocht. Uiteindelijk zijn we maar twee keer wat verder van de route afgeweken om de dagafstand niet te lang te laten worden.

Enkele praktische ervaringen

Vanuit Euskirchen zijn we naar het zuiden gefietst naar Schweinheim en daar bij camping Katzenloch overnacht. Bij de poort heb je niet direct het idee dat je bij een camping bent maar het onthaal was zeer vriendelijk.
Bij Mannheim zijn we naar de jeugdherberg gegaan. Net helemaal verbouwd. Om er vanuit Ludwigshafen vanaf de route er naar toe te fietsen is even bikkelen vanwege de drukke industrie van BASF. Mannheim heeft een zeer leuk techniek museum (www.technoseum.de) voor jong en oud. De route hebben we weer via het pontje bij Altrip opgepakt.

De Alpen over

De Arlbergpas zijn we tot aan station Langen zelf opgefietst. Daar wilden we de trein pakken maar die moet je reserveren. Een enkele fietser willen ze nog wel eens meenemen maar een gezin van 6 personen niet. Gelukkig heeft de stationschef ons geholpen met het maken van een reservering voor de volgende ochtend en zijn we weer een stukje afgedaald naar Wald am Alberg om te overnachten.

De Reschenpas hebben we vanuit Landeck met de (fiets)bus tot Nauders gedaan. Dat ging niet zonder slag of stoot want op fietsrekken van de aanhangwagen passen wel de standaard tweewielers maar niet de wat langere tandem. Uiteindelijk heeft de overredingskracht van wat Tiroler mannen de chauffeur doen buigen en mocht de fiets dwars op de aanhangwagen mee.

Vanuit Romagnano zijn we in één dag naar Verona gefietst. Door de Adige stroomafwaarts, en dus lichtjes bergaf, te volgen is het lekker fietsen. Aan het eind van de dag stond de teller op ruim 98 km. Voor onze zoon Gijs reden om nog wat rondjes op het parkeerterrein van de jeugdherberg te fietsen tot de 100 km. Met recht een prestatie waar de kinderen trots op mochten zijn. Ook dat kan als je ze er maar van te voren op voorbereidt en vroeg vertrekt (om 6:45 zaten we op de fiets).

Vanuit Valle di Comáchio zijn we naar Lido di Savio aan de Adriatische kust gefietst. Daar op een van de vele campings gestaan. Vanuit Lido di Savio naar Cella waar we bij hotel Ponte Giorgio in de tuin mochten kamperen; het hotel was (gelukkig) vol. We waren de eerste gasten die ze lieten kamperen terwijl ze er een prachtige ruime terrassentuin voor hebben. Ze vroegen slechts 2 euro pp voor het gebruik maken van de douche. Wie weet hebben ze nieuwe business ontdekt en kunnen fietsers er vaker kamperen. Wij hebben ze het in ieder geval gezegd.
            
Bij Assisi kun je naast het bezoeken van de stad ook nog een prachtige wandeling maken in ‘Bosco di Francesco’; vanuit de camping (nr 1 uit het boekje) richting Assisi en dan vlak voor de brug over het water links en de borden volgen tot aan de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum. Bij elkaar zo’n 3 km met de fiets. De kinderen hebben heerlijk gezwommen en gespeeld in het riviertje.

Tot besluit

De finish (hoewel niet helemaal het einde van de tocht want we moesten ook nog naar camping Smeraldo om de fietsen af te leveren) lag ook voor ons bij de Sint Pieter. We hebben het gehaald zonder noemenswaardige problemen. Vier lekke banden en een halve kettingbreuk die we op tijd ontdekten en dus bij een fietsenmaker in Landeck konden laten repareren. Voor ons het bewijs dat met een goede voorbereiding en oog voor de mogelijkheden van je kinderen je best met kinderen naar Rome kan fietsen. Onveilig hebben we ons nooit gevoeld op de wegen vanwege de vele rustige weggetjes of fietspaden die route volgt. Daarnaast is onze ervaring dat men in Duitsland, Oostenrijk en in Italië goed rekening kan houden met fietsers op de weg (misschien omdat we met z’n zessen opvallen).